HOLD UP

Pamiętam jak kiedyś jako dziewczyna z gimnazjum marzyłam o posiadaniu bloga, było to dla mnie cos niesamowitego, dzielenie sie z ludźmi swoja pasja i codziennością. Zawsze z wielkim podziwem oglądałam nowe posty dziewczyn z internetu i tak po cichu im zazdrościłam (oczywiście w dobrym tego słowa znaczeniu, chciałam być jak one) Potajemnie czułam, że to dla mnie, a kawałek mojej artystycznej duszy w końcu może mieć miejsce do wyładowania się. Tym sposobem założyłam bloga, który miał dokładnie kilka tygodni i zaledwie 2/3 posty, zrezygnowałam poniewż a) bałam sie reakcji ludzi, którzy na takie internetowe szaleństwa reagowali śmiechem i b) nie miałam ani aparatu ani nikogo kto pomógłby mi w sesjach... Chociaż właściwie sam aparat by wystarczył, mała pomoc statywu czy kupki z książek i mogłabym spełniać marzenie które kiełkwało we mnie dosyć długo. Ok, poddałam się, chociaż ta artystyczna część mnie wciąż miała co robić, zajmowałam się wtedy bardzo intensywnie śpiewem, kochałam to robić i własciwie to nadal kocham (teraz mam w sobie marzenie śpiewania przed Wami, na youtube które kiedyś na pewno spełnię)  Plany związane z prowadzeniem bloga odłożyłam, albo raczej praktycznie o nich zapomniałam. Teraz prawdopodobnie nie pamiętam od czego moje ponowne jego założenie się zaczęło, wydaję mi się, że często przeglądałam blogi wzdychając w podziwie przy moim chłopaku, który później namówił mnie do tego samego. Zaoferował pomoc i aparat co było dla mnie dosłownie jak gwiazdka z nieba. Teraz blog ma już dwa lata, a my jesteśmy szczęśliwi i zaręczeni. Czasem gdy zastanawiam się, jakby wyglądało moje życie, gdyby wszystko ułożyło się całkiem inaczej to….
Całe szczęście, że jest jak jest!

Top - CLICK // Skirt - CLICK